Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

to threaten

  • 1 dē-nūntiō

        dē-nūntiō āvī, ātus, āre,    to announce, declare, denounce, menace, threaten, intimate, order, command: inimicitias mihi: populo R. servitutem: ab amico timor denuntiari solet?: sese procuratorem esse: eos cavendos esse: quid de summā rei p. sentires: mihi, ut ad te scriberem: ante denuntio, abstineant, etc.: venisset, si esset denuntiatum.—In public life, to announce, intimate, declare, pronounce, proclaim, direct, order, command: bellum, quod denuntiatum indictumque non esset: se non neglecturum, etc., Cs.: se scire quae fierent, Cs.: populo, Aemilium pugnasse, etc., L.: Gallonio, ut excederet Gadibus, gave orders, Cs.: per vicos urbīsque, ut commeatūs expedirent, L.: ei senatus, ne oppugnaret, etc.: venerant denuntiatum Fabio senatūs verbis, ne, etc., L.: Gallicis populis, multitudinem suam domi contineant, L.: centurionibus exsequi, Ta.—In religion, to portend, threaten, foretell, warn, direct: quibus portentis magna populo R. bella denuntiabantur: Celaeno tristīs denuntiat iras, V.: a deo denuntiatum, ut exeamus e vitā.—In law, to give formal notice: iudici: domum, to serve notice at the house: testimonium eis, summon them as witnesses: in iudicium, give notice to attend: fratres saltem ex hibe: ‘non denuntiavi,’ I have not summoned them: de isto fundo Caecinae, to serve notice of an action: in foro denuntiat fundum illum suum esse, makes claim.—Fig., of things, to give notice, make known, signify, indicate: terra adventūs hostium multis indiciis ante denuntiat: illa arma non periculum nobis denuntiant: Caeruleus (color) pluviam denuntiat, V.: hoc data arma denuntiant, Ta.

    Latin-English dictionary > dē-nūntiō

  • 2 intentō

        intentō āvī, ātus, āre, intens.    [intendo], to aim, direct, wield in hostility, stretch threateningly: dolor ardentīs faces intentat: pauci Romanum imperium intentantes, i. e. holding up as a threat, L.: haec sica intentata nobis est: Praesentemque viris intentant omnia mortem, threaten, V.: arma Latinis: in Appium manūs, L.
    * * *
    intentare, intentavi, intentatus V
    point (at); point (weapons, etc) in a threatening manner, threaten

    Latin-English dictionary > intentō

  • 3 minitor

        minitor ātus, ārī, dep. freq.    [1 minor], to threaten, menace: gravius, T.: minitando excitare, S.: arma: absenti: imperio: fratri mortem: virgas securīsque omnibus, L.: huic urbi ferro ignique: Caesari gladio, S.: navem se oppressuros: Excisurum urbem minitans, V.: alqd facere, T.
    * * *
    minitari, minitatus sum V DEP
    threaten (to), use threats; constitute a danger/threat; hold out as a threat

    Latin-English dictionary > minitor

  • 4 minor

        minor ātus, ārī, dep.    [minae], to jut forth, project: minantur In caelum scopuli, V.— To threaten, menace: homini: militibus servitium, S.: omnibus omnia: saxum undis, holds over, V.: urbi vincla, H.: ferro, S.: Abiturum se abs te esse minabitur, T.: mutaturam (se) esse testamentum: (ornus) usque minatur, i. e. threatens to fall, V.— With acc: quodcumque minabitur arcus, threatens (to strike), H.— To promise boastfully: multa et praeclara, H.: magna, Ph.
    * * *
    I
    minari, minatus sum V DEP
    threaten, speak/act menacingly; make threatening movement; give indication of
    II
    those inferior in rank/grade/age, subordinate; descendants (pl.)

    Latin-English dictionary > minor

  • 5 comminatus

    com-mĭnor, ātus, 1, v. dep., to threaten one with something, esp., in milit. lang., to threaten with an attack, to menace (in prose most freq. in the histt.; not in Cic.); constr. usu. alicui aliquid; rarely alicui aliquā re, aliquem, or absol.:

    comminando magis quam inferendo pugnam,

    Liv. 10, 39, 6:

    impetum, Auct. B. Afr. 71: obsidionem,

    Liv. 31, 26, 6; 42, 7, 5:

    necem alicui,

    Suet. Caes. 14:

    inter se,

    Liv. 44, 9, 7:

    alicui cuspide,

    Suet. Caes. 62:

    accusationem,

    Dig. 5, 2, 7.— With acc. pers., Dig. 1, 16, 9, § 3; 1, 12, 1, § 10 al.— Absol.:

    vox comminantis audita est,

    Suet. Calig. 22 fin. —Part.: commĭ-nātus, a, um, in pass. signif., threatened: [p. 379] mots alicul, App. M. 6, p. 184, 12:

    novercae nex,

    id. ib. 10, p. 241, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > comminatus

  • 6 comminor

    com-mĭnor, ātus, 1, v. dep., to threaten one with something, esp., in milit. lang., to threaten with an attack, to menace (in prose most freq. in the histt.; not in Cic.); constr. usu. alicui aliquid; rarely alicui aliquā re, aliquem, or absol.:

    comminando magis quam inferendo pugnam,

    Liv. 10, 39, 6:

    impetum, Auct. B. Afr. 71: obsidionem,

    Liv. 31, 26, 6; 42, 7, 5:

    necem alicui,

    Suet. Caes. 14:

    inter se,

    Liv. 44, 9, 7:

    alicui cuspide,

    Suet. Caes. 62:

    accusationem,

    Dig. 5, 2, 7.— With acc. pers., Dig. 1, 16, 9, § 3; 1, 12, 1, § 10 al.— Absol.:

    vox comminantis audita est,

    Suet. Calig. 22 fin. —Part.: commĭ-nātus, a, um, in pass. signif., threatened: [p. 379] mots alicul, App. M. 6, p. 184, 12:

    novercae nex,

    id. ib. 10, p. 241, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > comminor

  • 7 immineo

    immĭnĕo ( inm-), ēre, v. n. [in-mineo], to project over or towards a thing, to bend or lean towards, to hang down over, overhang (syn. impendeo).
    I.
    Lit. (mostly poet.):

    collis plurimus urbi Imminet,

    commands, Verg. A. 1, 420; cf.:

    imminens prope ipsis moenibus tumulus,

    Liv. 29, 35, 7:

    imminens villae tua pinus esto,

    Hor. C. 3, 22, 5:

    candida populus antro Imminet,

    Verg. E. 9, 41:

    aër his,

    Ov. M. 1, 52:

    caelumque quod imminet orbi,

    id. ib. 2, 7:

    scopulus aequoribus,

    id. ib. 4, 525:

    apex collis subjectis arvis,

    id. ib. 7, 779:

    nemus desuper,

    Verg. A. 1, 165:

    arbos,

    Ov. M. 4, 459:

    imminet e celsis audentius improba muris Virgo,

    Val. Fl. 6, 681; Quint. 11, 3, 130:

    choros ducit Venus imminente luna,

    shining overhead, Hor. C. 1, 4, 5: cum ageretur togata, simulans, caterva tota clarissima concentione in ore impuri hominis imminens contionata est: Huic vitae tuae, etc., bending or turning towards, Cic. Sest. 55, 118; cf.:

    gestu omni imminenti,

    bent towards him, id. de Or. 2, 55, 225.—
    B.
    Transf., to be near to a thing, to touch on, border upon.
    1.
    In gen. (rare):

    imminet hic, sequiturque parem, similisque tenenti Non tenet,

    Ov. M. 7, 785:

    tergo fugacis,

    id. ib. 1, 542:

    carcer imminens foro,

    adjoining, Liv. 1, 33, 8:

    imminentia muro aedificia,

    id. 2, 33, 7.—
    2.
    In partic. (like impendere and instare), in an inimical sense, to threaten, menace, by nearness or commanding position (class.):

    nimis imminebat propter propinquitatem Aegina Piraeeo,

    Cic. Off. 3, 11, 46; cf.:

    Carthago imminere jam fructuosissimis insulis populi Romani videbatur,

    id. Agr. 2, 32, 87:

    certior sum factus, Parthos... Ciliciae magis imminere,

    id. Att. 5, 20, 2:

    imminent duo reges toti Asiae,

    id. de Imp. Pomp. 5, 12:

    circum insulas Italiae inminentes,

    Liv. 21, 49, 1:

    Mithridates Italiae quoque,

    Vell. 2, 18, 4:

    Parthi Latio,

    Hor. C. 1, 12, 53:

    Germaniae et Britanniae,

    Suet. Calig. 19:

    bello subegit gentem rebus populi Romani imminentem,

    Cic. Rep. 2, 20:

    instabat agmen Caesaris atque universum imminebat,

    Caes. B. G. 1, 80 fin.:

    imbrium divina avis imminentŭm,

    Hor. C. 3, 27, 10:

    turris ingens inminebat,

    Liv. 21, 7, 7; 21, 11, 10:

    inminentes tumuli,

    id. 3, 7, 2. —
    II.
    Trop. (class.).
    A.
    To strive eagerly ofter a thing, to be eager for, to long for, be intent upon:

    hujus mendicitas aviditate conjuncta in nostras fortunas imminebat,

    Cic. Phil. 5, 7, 20; Liv. 30, 28, 9:

    in alterius ducis exercitusque opprimendi occasionem imminebat,

    id. 25, 20, 5:

    huc imminet: om nes Dirigit huc sensus,

    Verg. Cul. 89:

    alieno imminere,

    Sen. Ep. 2 fin.:

    rebus,

    Tac. A. 16, 14:

    quod imminere emptioni publicanos videbat,

    Suet. Aug. 24:

    peritus rerum popularium imminensque ei potestati,

    Liv. 3, 51, 9:

    spei majoris honoris,

    id. 4, 25, 9:

    occasioni alloquendi regem,

    Curt. 5, 11:

    exitio conjugis,

    Ov. M. 1, 146:

    Verres avaritia semper hiante atque imminenti fuit,

    Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134.—
    B.
    Transf. (acc. to I. B.), to be near at hand, to impend.
    1.
    In gen.:

    sunt qui ea, quae quotidie imminent, non videant,

    Cic. Cat. 1, 12, 30:

    mors, quae propter incertos casus quotidie imminet,

    id. Tusc. 1, 38, 91.—
    2.
    In partic., to threaten by nearness, to be imminent:

    periculum, quod imminere ipsi portenderetur,

    Suet. Claud. 29:

    periculum ambobus,

    id. Tit. 9:

    imminentes undique insidiae,

    id. Caes. 86:

    discrimina undique,

    id. Tib. 25:

    summum discrimen,

    Quint. 8, 4, 22:

    bellum,

    id. 12, 1, 43:

    taedio praesentium et imminentium metu,

    Suet. Vit. 15.

    Lewis & Short latin dictionary > immineo

  • 8 inmineo

    immĭnĕo ( inm-), ēre, v. n. [in-mineo], to project over or towards a thing, to bend or lean towards, to hang down over, overhang (syn. impendeo).
    I.
    Lit. (mostly poet.):

    collis plurimus urbi Imminet,

    commands, Verg. A. 1, 420; cf.:

    imminens prope ipsis moenibus tumulus,

    Liv. 29, 35, 7:

    imminens villae tua pinus esto,

    Hor. C. 3, 22, 5:

    candida populus antro Imminet,

    Verg. E. 9, 41:

    aër his,

    Ov. M. 1, 52:

    caelumque quod imminet orbi,

    id. ib. 2, 7:

    scopulus aequoribus,

    id. ib. 4, 525:

    apex collis subjectis arvis,

    id. ib. 7, 779:

    nemus desuper,

    Verg. A. 1, 165:

    arbos,

    Ov. M. 4, 459:

    imminet e celsis audentius improba muris Virgo,

    Val. Fl. 6, 681; Quint. 11, 3, 130:

    choros ducit Venus imminente luna,

    shining overhead, Hor. C. 1, 4, 5: cum ageretur togata, simulans, caterva tota clarissima concentione in ore impuri hominis imminens contionata est: Huic vitae tuae, etc., bending or turning towards, Cic. Sest. 55, 118; cf.:

    gestu omni imminenti,

    bent towards him, id. de Or. 2, 55, 225.—
    B.
    Transf., to be near to a thing, to touch on, border upon.
    1.
    In gen. (rare):

    imminet hic, sequiturque parem, similisque tenenti Non tenet,

    Ov. M. 7, 785:

    tergo fugacis,

    id. ib. 1, 542:

    carcer imminens foro,

    adjoining, Liv. 1, 33, 8:

    imminentia muro aedificia,

    id. 2, 33, 7.—
    2.
    In partic. (like impendere and instare), in an inimical sense, to threaten, menace, by nearness or commanding position (class.):

    nimis imminebat propter propinquitatem Aegina Piraeeo,

    Cic. Off. 3, 11, 46; cf.:

    Carthago imminere jam fructuosissimis insulis populi Romani videbatur,

    id. Agr. 2, 32, 87:

    certior sum factus, Parthos... Ciliciae magis imminere,

    id. Att. 5, 20, 2:

    imminent duo reges toti Asiae,

    id. de Imp. Pomp. 5, 12:

    circum insulas Italiae inminentes,

    Liv. 21, 49, 1:

    Mithridates Italiae quoque,

    Vell. 2, 18, 4:

    Parthi Latio,

    Hor. C. 1, 12, 53:

    Germaniae et Britanniae,

    Suet. Calig. 19:

    bello subegit gentem rebus populi Romani imminentem,

    Cic. Rep. 2, 20:

    instabat agmen Caesaris atque universum imminebat,

    Caes. B. G. 1, 80 fin.:

    imbrium divina avis imminentŭm,

    Hor. C. 3, 27, 10:

    turris ingens inminebat,

    Liv. 21, 7, 7; 21, 11, 10:

    inminentes tumuli,

    id. 3, 7, 2. —
    II.
    Trop. (class.).
    A.
    To strive eagerly ofter a thing, to be eager for, to long for, be intent upon:

    hujus mendicitas aviditate conjuncta in nostras fortunas imminebat,

    Cic. Phil. 5, 7, 20; Liv. 30, 28, 9:

    in alterius ducis exercitusque opprimendi occasionem imminebat,

    id. 25, 20, 5:

    huc imminet: om nes Dirigit huc sensus,

    Verg. Cul. 89:

    alieno imminere,

    Sen. Ep. 2 fin.:

    rebus,

    Tac. A. 16, 14:

    quod imminere emptioni publicanos videbat,

    Suet. Aug. 24:

    peritus rerum popularium imminensque ei potestati,

    Liv. 3, 51, 9:

    spei majoris honoris,

    id. 4, 25, 9:

    occasioni alloquendi regem,

    Curt. 5, 11:

    exitio conjugis,

    Ov. M. 1, 146:

    Verres avaritia semper hiante atque imminenti fuit,

    Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134.—
    B.
    Transf. (acc. to I. B.), to be near at hand, to impend.
    1.
    In gen.:

    sunt qui ea, quae quotidie imminent, non videant,

    Cic. Cat. 1, 12, 30:

    mors, quae propter incertos casus quotidie imminet,

    id. Tusc. 1, 38, 91.—
    2.
    In partic., to threaten by nearness, to be imminent:

    periculum, quod imminere ipsi portenderetur,

    Suet. Claud. 29:

    periculum ambobus,

    id. Tit. 9:

    imminentes undique insidiae,

    id. Caes. 86:

    discrimina undique,

    id. Tib. 25:

    summum discrimen,

    Quint. 8, 4, 22:

    bellum,

    id. 12, 1, 43:

    taedio praesentium et imminentium metu,

    Suet. Vit. 15.

    Lewis & Short latin dictionary > inmineo

  • 9 insto

    in-sto, stĭti, stātum (e. g. instaturum, Liv. 10, 36, 3:

    instaturos,

    Front. Strat. 2, 6, 10 al.), 1, v. n., to stand in or upon a thing (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., constr. with dat., in and abl., or acc.
    (α).
    With dat.:

    jugis,

    Verg. A. 11, 529.—
    (β).
    With in and abl.: saxo in globoso, Pac. ap. Auct. Her. 2, 23, 36 (Trag. Fragm. v. 367 Rib.):

    instans in medio triclinio,

    Suet. Tib. 72.—
    (γ).
    Absol., to draw nigh, approach; to impend, threaten:

    quibus ego confido impendere fatum aliquod, et poenas jam diu debitas aut instare jam plane, aut certe jam appropinquare,

    Cic. Cat. 2, 5:

    instant apparatissimi magnificentissimique ludi,

    id. Pis. 27:

    cum illi iter instaret,

    id. Att. 13, 23:

    quidquid subiti et magni discriminis instat,

    Juv. 6, 520:

    ante factis omissis, illud quod instet, agi oportere,

    the subject in hand, Cic. Inv. 2, 11, 37. —

    Of persons: cum legionibus instare Varum,

    Caes. B. C. 2, 43.—
    (δ).
    With acc. (ante-class.):

    tantum eum instat exitii,

    Plaut. Poen. 4, 2, 96.—
    B.
    In partic., to press upon, harass, molest, menace, threaten. —With dat., acc., or absol.
    (α).
    With dat.:

    cedenti,

    Liv. 10, 36:

    vestigiis,

    id. 27, 12, 9:

    instantem regi cometen videre,

    Juv. 6, 407.—
    (β).
    With acc.:

    si me instabunt (al. mi),

    Plaut. Curc. 3, 1, 6.—
    II.
    Trop.
    A.
    To urge or press upon one, to insist; to pursue a thing (syn. urgeo):

    quamobrem urge, insta, perfice,

    Cic. Att. 13, 32, 1:

    accusatori,

    id. Font. 1:

    ille instat factum (esse),

    he insists upon the fact, Ter. And. 1, 1, 120.— To follow up eagerly, pursue; with dat. or acc.
    (α).
    With dat.:

    instant operi regnisque futuris,

    Verg. A. 1, 504:

    talibus instans monitis (parens),

    Juv. 14, 210:

    non ignarus instandum famae,

    Tac. Agr. 18.—
    (β).
    With acc., to urge forward, ply, transact with zeal or diligence: instant mercaturam, Nov. ap. Non. 212, 30 (Com. Rel. p. 223 Rib.):

    parte aliā Marti currumque, rotasque volucres Instabant,

    were hastening forward, working hard at, busily constructing, Verg. A. 8, 434: rectam viam, to go right, i. e. to be right, to hit the mark, Plaut. As. 1, 1, 40:

    unum instare de indutiis vehementissime contendere,

    Caes. B. C. 3, 17, 5; cf. Zumpt, Gram. § 385.—
    (γ).
    Absol.:

    vox domini instantis,

    Juv. 14, 63.—
    B.
    To demand earnestly, solicit, insist upon:

    satis est, quod instat de Milone,

    Cic. Q. Fr. 3, 2:

    quod profecto cum sua sponte, tum, te instante, faciet,

    at your instance, your solicitation, id. Att. 3, 15.— With inf.:

    instat Scandilius poscere recuperatores,

    Cic. Verr. 2, 3, 59, § 136.—With ut or ne:

    tibi instat Hortensius, ut eas in consilium,

    Cic. Quint. 10:

    uxor acriter tua instat, ne mihi detur,

    Plaut. Cas. 2, 5, 33; cf.:

    nunc nosmet ipsi nobis instemus, ut, etc.,

    Auct. Her. 4, 56, 69.— Impers.:

    profecto, si instetur, suo milite vinci Romam posse,

    Liv. 2, 44.—Hence, instans, antis, P. a.
    A.
    (Standing by, being near, i. e.) Present.
    1.
    In gen.:

    quae venientia metuuntur, eadem efficiunt aegritudinem instantia,

    Cic. Tusc. 4, 6, 11:

    ex controversia futuri, raro etiam ex instantis aut facti,

    id. de Or. 2, 25, 105:

    tempus,

    Auct. Her. 2, 5, 8:

    bellum,

    Cic. Phil. 11, 10, 24.—
    2.
    In partic., gram. t. t.:

    tempus, i.q. praesens tempus,

    the present tense, the present, Quint. 5, 10, 42; Charis. p. 147 P. et saep.—
    B.
    Pressing, urgent, importunate (post-Aug.):

    periculum,

    Nep. Paus. 3, 5:

    species terribilior jam et instantior,

    Tac. H. 4, 83:

    gestus acer atque instans,

    Quint. 11, 3, 92 sq.; cf.:

    argumentatio acrior et instantior,

    id. ib. §

    164: admonitio instantior,

    Gell. 13, 24, 19.— Adv.: instanter, vehemently, earnestly, pressingly:

    intente instanterque pronuntiare,

    Plin. Ep. 5, 19, 6:

    petere,

    id. ib. 5, 7, 22:

    plura acriter et instanter incipere,

    Quint. 9, 3, 30:

    dicere,

    id. 9, 4, 126.— Comp.:

    instantius concurrere,

    to fight more vehemently, Tac. A. 6, 35. — Sup.:

    instantissime desiderare,

    Gell. 4, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > insto

  • 10 praeminor

    prae-mĭnor, 1, v. dep., to threaten beforehand, to threaten greatly (post-class.); with inf., Tert. adv. Marc. 5, 19:

    aliquid,

    App. M. 5, p. 167, 8; 8, p. 211, 11:

    haec illis,

    Tert. Apol. 21.

    Lewis & Short latin dictionary > praeminor

  • 11 circum-stō

        circum-stō stetī, —, āre    (in perf. like circumsisto), to stand around, take place around: spe praedae adducti circumsteterunt, Cs.: circumstant properi aurigae, V.: circumstantes silvae, O.—To surround, encompass, encircle: aliquem, V.: (puppim) circumstetit aequor, O.: senatum: sellam, L. —To surround, beset, besiege: tribunal: tribunum, L.: regis tecta, V.—Fig., to stand around, threaten, be at hand: ancepsque terror circumstabat, L.: scio meorum Circumstare odia, V.—To surround, encompass, occupy, take possession of: cum nos undique fata circumstent: anceps proelium R. circumsteterat, L.: me circumstetit horror, V.

    Latin-English dictionary > circum-stō

  • 12 com-minor (conm-)

        com-minor (conm-) ātus, ārī, dep.,    to threaten, menace: pugnam, L.: inter se, L.

    Latin-English dictionary > com-minor (conm-)

  • 13 dīcō

        dīcō dīxī, dictus (imper. dīc; perf. often <*>ync. dīxtī; P. praes. gen. plur. dīcentum for dīcentium, O.), ere    [DIC-], to say, speak, utter, tell, mention, relate, affirm, declare, state, assert: ille, quem dixi, mentioned: stuporem hominis vel dicam pecudis attendite, or rather: neque dicere quicquam pensi habebat, S.: in aurem Dicere nescio quid puero, whisper, H.: Quid de quoque viro et cui dicas, H.: quam tertiam esse Galliae partem dixeramus, Cs.: dico eius adventu copias instructas fuisse: derectos se a vobis dicunt, Cs.: qui dicerent, nec tuto eos adituros, nec, etc., L.— Pass: de hoc Verri dicitur, habere eum, etc., it is reported to Verres that, etc.: dicitur, ad ea referri omnes nostras cogitationes, they say: quam (partem) Gallos obtinere dictum est, I have remarked, Cs.: ut supra dictum est, S.: sicut ante dictum est, N.: Facete dictum, smartly said, T.: multa facete dicta: centum pagos habere dicuntur, Cs.: qui primus Homeri libros sic disposuisse dicitur: ubi dicitur cinxisse Semiramis urbem, O.— Supin. abl.: dictu opus est, T.: nil est dictu facilius, T.— Prov.: dictum ac factum, no sooner said than done, T.— To assert, affirm, maintain: quem esse negas, eundem esse dicis.—Of public speaking, to pronounce, deliver, rehearse, speak: oratio dicta de scripto: sententiam: qui primus sententiam dixerit, voted: sententiae dicebantur, the question was put: testimonium, to give evidence: causam, to plead: ius, to pronounce judgment: ad quos? before whom (as judges)?: ad ista dicere, in reply to: dixi (in ending a speech), I have done.—To describe, relate, sing, celebrate, tell, predict: maiora bella dicentur, L.: laudes Phoebi, H.: Alciden puerosque Ledae, H.: te carmine, V.: Primā dicte mihi Camenā, H.: versūs, V.: carmina fistulā, accompany, H.: cursum mihi, foretell, V.: fata Quiritibus, H.: hoc (Delphi), O.— To urge, offer: non causam dico quin ferat, I have no objection, T. — To pronounce, utter, articulate: cum rho dicere nequiret, etc.— To call, name: me Caesaris militem dici volui, Cs.: cui Ascanium dixere nomen, L.: Quem dixere Chaos, O.: Chaoniamque omnem Troiano a Chaone dixit, V.: Romanos suo de nomine, V.: Hic ames dici pater, H.: lapides Ossa reor dici, O.: dictas a Pallade terras Linquit, O.— Prov.: dici beatus Ante obitum nemo debet, O. — To name, appoint (to an office): se dictatorem, Cs.: magistrum equitum, L.: arbitrum bibendi, H.— To appoint, set apart, fix upon, settle: pecuniam omnem suam doti: hic nuptiis dictust dies, T.: diem operi: dies conloquio dictus est, Cs.: locum consciis, L.: legem his rebus: foederis uequas leges, V.: legem tibi, H.: legem sibi, to give sentence upon oneself, O.: eodem Numida inermis, ut dictum erat, accedit, S.—In phrases with potest: non dici potest quam flagrem desiderio urbis, it is beyond expression: quantum desiderium sui reliquerit dici vix potest, can hardly be told.— To tell, bid, admonish, warn, threaten: qui diceret, ne discederet, N.: Dic properet, bid her hasten, V.: dic Ad cenam veniat, H.: Tibi ego dico annon? T.: tibi equidem dico, mane, T.: tibi dicimus, O.: dixi, I have said it, i. e. you may depend upon it, T.: Dixi equidem et dico, I have said and I repeat it, H.— To mean, namely, to wit: non nullis rebus inferior, genere dico et nomine: Caesari, patri dico: cum dico mihi, senatui dico populoque R.
    * * *
    I
    dicare, dicavi, dicatus V
    dedicate, consecrate, set apart; devote; offer
    II
    dicere, additional forms V
    say, talk; tell, call; name, designate; assert; set, appoint; plead; order
    III
    dicere, dixi, dictus V
    say, talk; tell, call; name, designate; assert; set, appoint; plead; order

    Latin-English dictionary > dīcō

  • 14 formīdō

        formīdō inis, f    fearfulness, fear, terror, dread, awe: tanta: formidinem suam alquibus inicere: mortis, H.: formidines opponantur: incommodorum.—Religious dread, reverence, awe: silva priscā formidine sacra, Ta.: saevi Martis, awe, V. —Person.: atra Formidinis ora, V.—That which produces fear, a frightful thing, fright, horror, terror: caligans nigrā formidine lucus, V.: defensoribus formidinem ostentare, i. e. to threaten, S.: quibus formidini essemus, S.—A scarecrow, bugbear: Cervum saeptum formidine pennae, V.: furum aviumque, H.
    * * *
    I
    formidare, formidavi, formidatus V
    dread, fear, be afraid of; be afraid for (the safety of) (w/DAT)
    II
    fear/terror/alarm; religious dread/awe; thing/reason which scares, bogy/horror; rope strung with feathers used by hunters to scare game

    Latin-English dictionary > formīdō

  • 15 immineō (in-m-)

        immineō (in-m-) —, —, ēre,    to project over, lean towards, hang down over, overhang, overarch: Quos super silex Imminet, V.: imminente lunā, shining overhead, H.: in ore impuri hominis imminens, bending towards: gestu omni imminenti, bent towards him: collis urbi Imminet, commands, V.: moenibus tumulus, L.: caelumque quod imminet orbi, O.—To be near to, touch on, border upon, follow up: Imminet hic, sequiturque parem, O.: carcer imminens foro, adjoining, L.: imminentes domini, i. e. future, Ta.—To threaten, menace: instabat agmen atque universum imminebat, Cs.: Imbrium divina avis imminentūm, H.: cum Karthago huic imperio immineret: imminent reges Asiae: Parthi Latio, H.—Fig., to strive eagerly after, be eager for, long for, be intent upon: avaritiā imminenti esse: in exercitūs opprimendi occasionem, L.: ad caedem: ei potestati, L.: exitio coniugis, O.—To be at hand, impend: ea, quae cottidie imminent: mors, quae cottidie imminet: imminentium nescius, Ta.

    Latin-English dictionary > immineō (in-m-)

  • 16 impendeō (in-p-)

        impendeō (in-p-) —, —, ēre,    to hang over, overhang: ut (gladius) impenderet illius cervicibus: saxum Tantalo: iter difficile; mons altissimus inpendebat, commanded (it), Cs.—Fig., to be at hand, be near, be imminent, threaten, impend: quae vero impendebant, ea depellere: dum impendere Parthi videbantur: ea contentio quae impendet: vento impendente, V.: licet omnes in me terrores impendeant: quantum periculi consuli inpendeat, S.: quid sibi impenderet, suspicari: nobis necessitudo impendet, presses upon, S.: inparatum tanta te impendent mala, T.

    Latin-English dictionary > impendeō (in-p-)

  • 17 īn-stō

        īn-stō stitī, statūrus, āre,    to stand upon, take a position: iugis, V.—To draw nigh, approach, be at hand, impend: partus instabat prope, T.: nox instabat, S.: ea quae videntur instare: instant ludi: cum illi iter instaret: quidquid subiti instat, Iu.: illud quod instet agi oportere, the subject in hand: quod instat, i. e. our purpose, V.: cum legionibus instare Varum, Cs.: quantae caedes Laurentibus instant, V.—To press upon, harass, molest, menace, threaten: comminus acriter, S.: rursus, Cs.: ferro: hinc Pallas instat, Hinc contra Lausus, V.: hostibus dubiis, S.: noli mihi instare: praecedentibus, H.: cedenti instaturus, L.: instantem regi cometen videre, Iu.—Fig., to urge, press, insist, pursue: quam ob rem urge, insta, perfice: addit et instat, H.: ille instat factum (esse), insists upon the fact, T.: accusatori.—To follow up eagerly, pursue, be intent upon, urge forward, drive: vox domini instantis, Iu.: Instant ardentes Tyrii, V.: instant operi, V.: talibus instans monitis (parens), Iu.: non ignarus instandum famae, Ta.: Marti currum, to work hard at, V.—To demand earnestly, solicit, insist upon: num ego insto? T.: unum de indutiis, make one demand, Cs.: quod te instante faciet, at your instance: instat Scandilius poscere recuperatores: tibi instat Hortensius, ut eas in consilium: profecto, si instetur, suo milite vinci Romam posse, L.

    Latin-English dictionary > īn-stō

  • 18 inter-minor

        inter-minor ātus, ārī, dep.,    to threaten, forbid with threats: Istucine tibi, T.: interminatus cibus, forbidden, H.

    Latin-English dictionary > inter-minor

  • 19 minor

        minor minus, ōris, adj. comp. (for posit. and sup. see parvus, minimus)    [3 MAN-], smaller, less: navigia, Cs.: pecunia minor facta: inter ignīs Luna minores, H.: Hibernia dimidio minor quam Britannia, less by half, Cs.: genibus minor, i. e. kneeling, H.: Neve minor sit quinto actu Fabula, shorter, H.: luna, waning, H.—As subst n.: minus praedae quam speraverant fuit, L.: sociis dimidio minus quam civibus datum, less by half, L.: minus opinione suā efficere, Cs.—Of time, less, shorter, briefer: tempus, O.: dies sermone minor, too short for, O.—Of age, younger, junior: minor natu: filia minor regis, Cs.: aetate minores, O.: minor uno mense, H.—Plur. as subst, posterity, descendants: nostri minores, V.: Et fessae referunt se minores, the young, V.—Fig., inferior, less important: res: sapiens uno minor est Iove, H.: sunt notitiā multa minora tuā, unworthy of, O.: in certamine, beaten, H.: tanto certare, unfit to cope with, H.: capitis minor, see caput.—As subst n. genit., in expressions of value or price, at a lower price, of less value: minoris vendere: (suam fidem) non minoris quam publicam ducere, S.: minores facere filium quam, etc., care less for.
    * * *
    I
    minari, minatus sum V DEP
    threaten, speak/act menacingly; make threatening movement; give indication of
    II
    those inferior in rank/grade/age, subordinate; descendants (pl.)

    Latin-English dictionary > minor

  • 20 moveō

        moveō mōvī, mōtus, ēre    [1 MV-], to move, stir, set in motion, shake, disturb, remove: tanti oneris turrim, Cs.: matrona moveri iussa, to dance, H.: moveri Cyclopa, represent by action, H.: membra ad modos, Tb.: fila sonantia movit, struck, O.: moveri sedibus huic urbi melius est: loco motus cessit, driven back, Cs.: move ocius te, bestir thyself, T.: neque se in ullam partem, attach, Cs.: se ex eo loco, stir from the spot, L.: caput, i. e. threaten with, H.: castra ex eo loco, break up, Cs.: hostem statu, dislodge, L.: heredes, eject: tribu centurionem, expel: signiferos loco, degrade, Cs.: Omne movet urna nomen, H.: senatorio loco, degrade, L.: Verba loco, cancel, H.: consulem de sententiā, dissuade, L.: litteram, to take away: movet arma leo, gives battle, V.: quo sidere moto, at the rising of, O.—Prov.: omnīs terras, omnia maria movere, move heaven and earth (of great exertions).—Of the soil, to stir, plough, break up, open: iugera, V.: mota terra, O.— To disturb, violate: triste bidental, H.: Dianae non movenda numina, inviolable, H.— To remove oneself, betake oneself, move, be moved, be stirred (sc. se): terra dies duodequadraginta movit, there was an earthquake, L.: movisse a Samo Romanos audivit, L.: voluptas movens, i. e. in motion.—To excite, occasion, cause, promote, produce, begin, commence, undertake: fletum populo: mihi admirationem: indignationem, L.: suspicionem: iam pugna se moverat, was going on, Cu.: cantūs, V.: mentionem rei, make mention, L.: priusquam movere ac moliri quicquam posset, make any disturbance, L. — To shake, cause to waver, alter, change: meam sententiam.— To disturb, concern, trouble, torment: moveat cimex Pantilius? H.: voltum movetur, changes countenance, V.: vis aestūs omnium ferme corpora movit, L.: venenum praecordia movit, O.: strepitu fora, Iu.— To stir, produce, put forth: de palmite gemma movetur, O.— To exert, exercise: movisse numen ad alqd deos, L.: artis opem, O. — To change, transform: quorum Forma semel mota est, O.: nihil motum ex antiquo, i. e. change in traditional custom, L.—Fig., to move, influence, affect, excite, inspire: nil nos dos movet, T.: beneficiis moveri, Cs.: moveri civitas coepit, S.: ut pulcritudo corporis movet oculos et delectat, charms: animos ad bellum, instigate, L.: feroci iuveni animum, stir, L.: Vestrā motus prece, H.: moverat plebem oratio consulis, had stirred, L.: absiste moveri, be not disturbed, V.: ut captatori moveat fastidia, excites nausea in, Iu.— To revolve, meditate, ponder: Multa movens animo, V.
    * * *
    movere, movi, motus V
    move, stir, agitate, affect, provoke, disturb;

    Latin-English dictionary > moveō

См. также в других словарях:

  • Threaten — Threat en, v. t. [imp. & p. p. {Threatened}; p. pr. & vb. n. {Threatening}.] [OE. [thorn]retenen. See {Threat}, v. t.] 1. To utter threats against; to menace; to inspire with apprehension; to alarm, or attempt to alarm, as with the promise of… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • threaten — threaten, menace both mean to announce or forecast (as by word or look) an impending or probable infliction (as an evil or an injury). Threaten basically implies an attempt to dissuade or influence by promising punishment or the infliction of… …   New Dictionary of Synonyms

  • threaten — [thret′ n] vt. [ME thretnen < OE threatnian] 1. a) to make threats against; express one s intention of hurting, punishing, etc. b) to express intention to inflict (punishment, reprisal, etc.) 2. a) to indicate the likely occurrence of… …   English World dictionary

  • Threaten — Threat en, v. i. To use threats, or menaces; also, to have a threatening appearance. [1913 Webster] Though the seas threaten, they are merciful. Shak. [1913 Webster] [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • threaten — [v1] warn, pressure abuse, admonish, augur, blackmail, bluster, browbeat, bully, caution, comminate, cow, enforce, flex muscles*, forebode, forewarn, fulminate, growl, intimidate, look daggers*, make threat, menace, portend, presage, pressurize,… …   New thesaurus

  • threaten someone with a knife — threaten someone with a knife/gun/etc phrase to say or show that you will hurt someone with a knife gun etc Thesaurus: to threatensynonym Main entry: threaten …   Useful english dictionary

  • threaten someone with a gun — threaten someone with a knife/gun/etc phrase to say or show that you will hurt someone with a knife gun etc Thesaurus: to threatensynonym Main entry: threaten …   Useful english dictionary

  • threaten to do something — phrase to be likely to do something, especially something bad or unpleasant The dam threatened to break at any moment. Tensions are threatening to erupt into full scale confrontation. Thesaurus: possible and able to be donesynonym Main entry:… …   Useful english dictionary

  • threaten — I verb admonish, augur, be near at hand, blackmail, bode, browbeat, coerce, comminari, comminate, forebode, foreshadow, forewarn, frighten, fulminate, hector, intimidate, menace, portend, presage, terrorize, use threats II index bait (harass),… …   Law dictionary

  • threaten — O.E. þreatnian (see THREAT (Cf. threat)). Related: Threatened. Threatening in the sense of portending no good is recorded from 1520s …   Etymology dictionary

  • threaten — ► VERB 1) make or express a threat to (someone) or to do (something). 2) put at risk; endanger. 3) (of a situation or the weather) seem likely to produce (an unwelcome result). DERIVATIVES threatening adjective …   English terms dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»